IZABELLA GUSTOWSKA
GRA POZORÓW (wideo performance)
10 - 14.03.2003
Izabella Gustowska (ur. 1948 r. w Poznaniu); studiowała w PWSSP w Poznaniu /dyplom w 1972 r./. W latach 1970-78 realizowała działania happeningowe, parateatralne w ramach grupy artystycznej „Od Nowa”. W latach 1979-92 kierowała Galerią ON w Poznaniu. Obecnie jest prof. w I Pracowni Działań Multimedialnych w Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Prace artystyczne prezentowała na wielu wystawach indywidualnych m.in. w Galerii BWA, Lublin, Galerii ON, Poznań, Galerie Kubus, Hannover, Galerie Toon Peek, Utrecht, Muzeum Narodowym, Wrocław, The Edmonton Art. Gallery, Edmonton, Galerii Miejskiej Arsenał, Poznań, Galerii Kronika, Bytom, Galerii Zachęta, Warszawa, Muzeum Okręgowym, Bydgoszcz, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, oraz brała udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w Polsce, Austrii, Brazylii, Włoszech, Jugosławii, USA, Holandii, Kanadzie, Indiach, Szwecji, Francji, Korei Płd., Niemczech, Japonii, Hiszpanii. Mieszka i pracuje w Poznaniu. Więcej na stronie http://free.art.pl/gustowska/
Izabella Gustowska należy niewątpliwie do najbardziej znanych i aktywnych polskich artystek; swoje prace tworzy i wystawia od ponad trzydziestu lat. W latach 70-tych realizowała przede wszystkim prace z zakresu grafiki artystycznej oraz działania happeningowe w przestrzeniach otwartych np. miasta, razem z poznańską grupą „Od Nowa”. W następnych latach swoje zainteresowania artystka skierowała na nowe możliwości sztuki multimedialnej tj. np. dużo-formatowa fotografia, wideo instalacja, czy performance. Cechą charakterystyczną dla aktywności artystycznej Gustowskiej jest sposób pracy cyklami tematycznymi, które wyznaczają kolejne pola jej twórczych dokonań. Jednym z najbardziej znanych cykli prac jakie realizowała to „Względne cechy podobieństwa” - podnoszący, ogólnie mówiąc, problem „dwoistości bytu”, podwójności /bliźniaczości/ ludzkiej osobowości i poszukiwania własnej, wyraźnie akcentowanej, kobiecej tożsamości. Prace te /obiekty fotograficzne z wizerunkami kobiet przeważnie w naturalnej skali/ są przesycone dużą energią wewnętrzną i szczególną, sugestywną wyrazistością przekazu wizualnego. Obrazowania te, jak można sądzić, mają charakter prywatnych wyznań artystki, jej egzystencjalnego mierzenia się z szeroko pojmowaną „kobiecością” i personalną obecnością w świecie realnych i podświadomych zjawisk. W latach 90-tych w sztuce Izabelli Gustowskiej pojawia się medium wideo. Zrealizowała wówczas takie cykle prac jak „Sny”, „Płynąc”, „Śpiewające pokoje”. Obraz filmowy, emitowany z monitorów lub będący projekcją rzutowaną na ściany galerii, dopełniał aranżacje przestrzenne, instalacje realizowane z wykorzystaniem metalowych obiektów, czy np. przedmiotów gotowych /np. mebli/. Istotnymi elementami tych prac jest światło /gama barwnych odcieni/ oraz dźwięk, integralnie i zarazem tajemniczo dopełniający sferę wizualną filmu; zawierający niekiedy zapis poetyckich tekstów formułowanych przez autorkę.
Wideo performance z udziałem Piotra Chudzickiego.
