MACIEJ KURAK
to tu i to tam
23.01 - 03.02.2006
Maciej Kurak (ur. 1972r. w Poznaniu); w latach 1993-1998 studiował w ASP w Poznaniu. Dyplom uzyskał w Pracowni Grafiki Warsztatowej (Serigrafia). Od roku 1998 jest asystentem w Pracowni Serigrafii prof. Mirosława Pawłowskiego w ASP w Poznaniu.
Od 2004 roku jest członkiem poznańskiej grupy artystycznej Wunderteam (Jakubowicz, Duda). W 2005 roku został laureatem nagrody DB Banku „Spojrzenia”, w konkursie na najlepszego w Polsce artystę młodej generacji organizowanym przez Galerię Zachęta w Warszawie. Prace artystyczne prezentował na wielu wystawach indywidualnych oraz zborowych m.in. w Galerii Garbary 48, Poznań, CSW Inner Space, Poznań, University of Tennessee, USA, „Precedens 01”, Tarnowskie Góry, Galerii Wschodnia, Łódź, Galerii Wieża Ciśnień, Konin, Galerie 2yk, Berlin, Targi Sztuki „Art Poznań”, CRP Orońsko, „Poznań Art Now”, Łódź, Stary Browar, Poznań, Galerii Zachęta, Warszawa. Wiecej na stronie http://www.maciejkurak.com/
W dotychczasowej twórczości Macieja Kuraka można wyróżnić kilka podstawowych wątków, które charakteryzują jego podejście do sztuki. Przede wszystkim jest to aktywność artystyczna nacechowana wyrafinowaną prowokacją, skłaniającą widza do pogłębionej refleksji. Artysta jest bacznym i krytycznym obserwatorem rzeczywistości społecznej; z niej czerpie inspiracje do swoich realizacji. Prace umieszcza często poza galerią np. w tzw. przestrzeni otwartej miasta, gdzie są one adresowane przede wszystkim do przypadkowego widza nie mającego na co dzień kontaktu ze sztuką. Tak było m.in. w wypadku prac zrealizowanych przez artystę w Tarnowskich Górach („Globalizacja” 2001), w Cieszynie („Strefa/Zone” 2004), czy Białymstoku (Ogródek jordanowski 2005). Za każdym razem Maciej Kurak aranżuje sytuacje zaskakujące i nasycone dużą dozą ironii. Aspekty ironii i humoru, będące stałymi składnikami specyficznej gry z widzem, są istotnymi elementami jego sztuki. W realizacji/akcji p.t. „Pojedynek” przeprowadzonej w Galerii Stary Browar w styczniu 2005 artysta „zaanektował” grupę starszych ludzi, będących w tym wypadku nie do końca świadomym „tworzywem” budującym prowokacyjną sytuację. W twórczości Macieja Kuraka bardzo często pojawia się także odwołanie do mieszkania („Sweet Harmony”), czy architektury np. praca „Symulacja autentyczności” zrealizowana w Zielonej Górze w 2002r., gdzie artysta „wybudował” na trawniku dwa domy o płaskich dachach krytych papą, ledwie wystające z ziemi, z umieszczonymi na nich telewizyjnymi antenami satelitarnymi. W tej pesymistycznej wizji artystycznej domniemani mieszkańcy - „...telewidzowie zostali pochowani żywcem, przed swoimi telewizorami”, i jest to „...śmierć nie tylko społeczna, ale i komunikacyjna”, jak zauważa Piotr Kowalik. Maciej Kurak świadomie prowokuje, nasyca swoją sztukę specyficznym sarkazmem; mówi w niej o istotnych problemach egzystencjalnych (np. o bezdomności, braku porozumienia, czy tolerancji), które współczesne społeczeństwo często ignoruje lub woli o nich nie wiedzieć.
