KRZYSZTOF SOŁOWIEJ
SEKRET PODWÓJNYCH ROZKOSZY
04 - 08.11.2002
Twórczość Krzysztofa Sołowieja cechuje przede wszystkim aura poetyckiego doświadczania świata. Klimaty jego realizacji rzeźbiarskich oscylują na cienkiej granicy pomiędzy - nasyconą symboliką "baśniowych opowieści" i prozaiczną realnością otaczającej nas rzeczywistości. Artysta czerpie inspiracje z wielu kulturowych odniesień; fascynuje go zarówno bogactwo ikonografii barokowej, jak i np. podniosła stylistyka ikon. Realizacje rzeźbiarskie Sołowieja bazują na perfekcyjnym wyczuciu materiału tj. drewno, kamień, metal, żywica; tak od strony czysto wykonawczej /manualnej/, jak i "rozumienia" właściwości i znaczeń używanego materiału. Umiejętnie i z sensem zestawia w swoich wypowiedziach rzeźbiarskich np. drewno z metalem lub kamień z żywicą. Aczkolwiek można odnieść wrażanie, że tzw. szlachetność materiałowa i związany z nią bezpośrednio walor estetyczny, tak często celebrowane przez rzeźbiarzy, w pracach Sołowieja paradoksalnie odgrywają drugoplanową rolę. Istotą tych realizacji za każdym razem jest przede wszystkim przekazanie nam ważnych, personalnie doświadczanych, idei artystycznych. Aspekt indywidualnej, poetyckiej kreacji jest w sztuce artysty podstawowy. Twórczość ta dotyczy w dużej mierze osobistych mitologii np. personifikacji, wyraźnie akcentowanej w motywach z "bajkowego" świata dzieciństwa. I nie jest to ucieczka mentalna artysty od podstawowych problemów współczesności, ale, jak się wydaje, właśnie poprzez ten specyficzny język sztuki, jest to rozumne docieranie do ich sensów. Jak trafnie zauważa Dariusz Głowacki: "Odmienność prac Sołowieja, przypominająca niewygodne pojęcie harmonii, ładu czy też piękna, umożliwia nam wstydliwy nad nimi zachwyt. Pod powierzchnią estetyczną jego obiektów jest jednak coś ważniejszego - świat postaw".
