ZBIGNIEW TASZYCKI
bez tytułu
06 - 10.03.1995
Sztuka Zbigniewa Taszyckiego ulegała w przeszłości wielokrotnie transformacji, dotykała różnej materii wypowiedzi. Z perspektywy czasu można stwierdzić, że artysta poszukiwał swojego miejsca, przyswajając, mniej lub bardziej fortunnie, różne poetyki wyrazu artystycznego - np. partycypował w klimatach nowej ekspresji. Okres kilku ostatnich lat zaowocował w twórczości Taszyckiego wyklarowaniem się określonego i własnego języka wypowiedzi artystycznej. Realizuje obecnie prace "wyczyszczone" tzn. jednoznacznie mówiące o tym co jest dla niego istotne, co stanowi o jego analitycznym postrzeganiu rzeczywistości w perspektywie sztuki. Są to problemy związane przede wszystkim ze światłem /często wykorzystuje w instalacjach żarówki, neonówki/, relacją między czernią i bielą. Wypowiada się w formie wyważonej mentalnie uzasadnionej, pozbawionej skojarzeń emocjonalnych. W swojej sztuce operuje językiem klarownym, aranżuje sytuacje za pomoce minimalnej ilości środków np. pokrywa ścianę czarną farbą i instaluje na niej neonówkę. Zbigniew Taszycki zdaje się mówić w swojej sztuce, że istotna jest przede wszystkim harmonia i swoista asceza w sensie uważnej partycypacji w świecie, który nas dotyczy, fascynuje i jednocześnie zniewala.
