Widzieć poprzez słuchanie
Bohaterami tej wystawy są rzeczy, a nie autor, który je tu pokazuje.
Dla mnie najważniejszą cechą rzeczy jest byt.
Byt jest odczuwalny, kiedy utożsamiamy się z rzeczą.
Potrzebne jest skupienie, wewnętrzna cisza i chęć słuchania.
Słowa często przeszkadzają.
Wydaje mi się, że dla odczucia rzeczy ważniejsze jest ich słuchanie niż widzenie. Widzenie jest bardziej związane z naszą wolą i stąd bardziej agresywne niż słuchanie. Często widzenie nie potrafi przeniknąć do środka rzeczy.
Słuchanie wymaga od nas ciszy i skupienia.
Nasłuchiwać głosu bytu, głosu rzeczy.
Słyszeć ciszę. Słyszeć milczenie.
Należy bardzo delikatnie traktować rzeczy.
Tu autor jedynie może prosić o niezakłócanie spokoju rzeczom.
One są w swej własnej samotności.
Ale wydaje mi się, iż one nie są smutne.
Czuć w nich akceptację siebie samych.
Próbę opracowania przyrządu do przenoszenia głosu rzeczy wykonał autor.
Koji Kamoji (jesień 2002)