TOMASZ WILMAŃSKI
POKUTA / PENANCE
16 - 27.11.2009
Dotychczasowe poszukiwania twórcze Tomasza Wilmańskiego artykułowały się w różnych mediach artystycznych, takich jak np. rzeźba, instalacja, rysunek, fotografia, książka artystyczna, poezja wizualna, czy działania typu performance. Głównym problemem interesującym artystę w sztuce jest przestrzeń i jej odniesienia do personalnej obecności człowieka we współczesnej rzeczywistości. Jego formy "rzeźbiarskie" budowane z drewna, kartonu czy metalu, z pozoru abstrakcyjne /geometryczne/, a także wielkoformatowe rysunki wykonywane na kartonie, czy papie dachowej, nawiązują do świata architektury, budowli miejskich, urbanistycznych pejzaży. Są one w jakimś sensie kwintesencją atmosfery jaka może zaistnieć np. w mroku miasta. Miasta jako "tworu" kulturowego, cywilizacyjnego, wręcz futurystycznego, istniejącego na "obrzeżach" świata natury i będącego jednocześnie intelektualnym jej przeobrażeniem. Oszczędna w środki sztuka Wilmańskiego mówi o samotności, wyobcowaniu, alienacji; o zatracaniu naturalnego instynktu i indywidualnej wrażliwości. Pesymizm miesza się tu z idealizmem. W swoich wypowiedziach artystycznych formy przestrzenne sytuował bardzo często w kontekście "ludowej wycinanki" (np. wysypanej ulotnym pigmentem na podłodze), czy dźwięku (erotycznego, godowego "cykania" koników polnych, czy "kumkania" żab), a także całość aranżacji dopełniał poetyckimi tekstami wyklejanymi na ścianie galerii. Istotnym aspektem pracy artysty jest proces i czas - np. długotrwały proces rysowania grafitem na dużych powierzchniach kartonu; proces chemiczny zachodzący w czasie po wylaniu białej farby olejnej na papę dachową, czy proces naturalnego "patynowania" metalowych powierzchni obiektów przez rdzę. W poezji wizualnej (umieszczanej często w książkach art.), ostatnio także animowanej komputerowo, odnosi się pośrednio do problemów społecznych tj. bezdomność, patriotyzm.
W pracy "Pokuta" był podejmowany w formie symbolicznej problem przypisywania jednostki do okreslonego miejsca, ktore zwykliśmy nazywać "ojczyzna? lub "ojcowizna". W kontekście rozumienia niemieckiego "Vaterland" lub "Heimat" zwiazanego z nacjonalistycznym i patrialchalno-religijnym wychowaniem dzieci w rodzinie. Instalacja multimedialna - fotografia, projekcja animacji literniczej, książka artystyczna (unikatowa).
