Galeria AT

 

Małgosia Dawidek Gryglicka
Do widzenia, do jutra
 
 
„się” jest zaimkiem zwrotnym, co oznacza, że łącząc się z czasownikami określa czynność, na którą zorientowany jest i której poddany jest jej wykonawca. „świeci się”, „zastanowiłam się”, „będę się sprzeciwiać”, to przykłady czynności i stanów podjętych przez podmiot działania, przez jego sprawcę. Jest to jednocześnie znakomity przykład na to jak precyzyjny w swoim przekazie jest język: „się” informując o zwrocie podmiotu „ku sobie”, wskazuje na stan intro-, oraz na indywidualne doświadczenie rzeczywistości z perspektywy podmiotu.
 
W zaimek „się” wpisana jest jednak dychotomia jego relacji z rzeczywistością:
1. Określone, zwrotne „się” dotyka odosobnionych wartości podmiotu, jego jednostkowości
i niezależności działania (siebie, sobie, sobą), ale też sytuuje się wobec niego wchodząc
w relacje z innymi podmiotami np. na zasadach wzajemności.
2. Nieokreślone „się” jest natomiast unikaniem bezpośrednich wskazań na konkretnego wykonawcę działania (to się dzieje).
 
Doświadczenie odśrodkowe uruchamiające wsobne „ja” stało się dla mnie wyjściem do dotykania zewnętrznej rzeczywistości i płynięcia przez jej różnorodność: agresję, łagodność, obfitość, ubóstwo, patos, drobiazgi. „się” stało się dla mnie ruchem ku i od siebie jako podmiotu. Jest działaniem na-, dla- i wobec- mnie.
Jednocześnie jest ważnym wskazaniem na sposób obcowania i konfrontacji z Innym.
Jest czytaniem świata poprzez uaktywnienie świadomości o Innym i wobec Innego.
Dlatego na wystawie w Galerii AT się przyjęło formę zapisu wspak; odwracam je od siebie w stronę Innego.
 

back