HANNA ŁUCZAK
STRUNY / STRINGS
24.11 - 05.12.2008
Dotychczasowa twórczość Hanny Łuczak jest wielowątkowa, mieni się bogactwem odniesień symbolicznych, stanowi niejednokrotnie wyrafinowaną grą prowadzoną z widzem i z samą sobą. Do realizacji prac artystka wykorzystuje wiele różnych mediów tj. rysunek, malarstwo, przedmioty gotowe, dźwięk, tekst, fotografię czy wideo. Ta różnorodność medialna - łączenie różnych języków wypowiedzi - pozwala jej na swobodne kształtowanie przekazu, zarówno mentalnie jak i formalnie. Wiele swoich instalacji, czy aranżacji przestrzennych, artystka odnosi do poszukiwania własnej tożsamości w świecie gestów, znaków, obrazów. Są one bardzo często nasycone personalnym przeżyciem, wspomnieniem z przeszłości (np. dzieciństwa); są w jakimś sensie rodzajem „represji wspomnień”. Jednym z najważniejszych środków wypowiedzi artystycznych Hanny Łuczak był i jest rysunek, traktowany autonomicznie i bardzo często stanowiący postać totalną, aranżującą i anektującą całą przestrzeń wystawową; będący procesem, jak twierdzi sama artystka, „prostym i bezpośrednim, spełniającym się tu i teraz, bez chemii i bez dodatkowych ceremonii”. Są to zapisy rysunkowe odnoszące się do symbolicznych znaków, ideogramów, „magicznych zaklęć”, intuicyjnej swobody kreacyjnej oraz do pokładów Pamięci, jak pisze Luiza Nader: „pamięci, w których poszukuje śladów podmiotu. (…) Łuczak buduje podmiot od punktu zero, wychodząc od towarzyszącego mu zapomnienia, obiektu, który został utracony (i którego może nigdy nie było), a którego poszukiwanie wprawia procesy psychiczne w życiodajny ruch. Z jej rysunków i instalacji wyłania się obraz, w którym królestwo Ja to nie sfera kantowskiego Rozumu, ale nieświadomość, pragnienie snu. Jest to jednak sen, w którym uczestniczą również stale przemieszczające się obrazy pamięciowe, sen prowadzący do przebudzenia - z fantazji rzeczywistości.”
Hanna Łuczak's work so far is multi-threaded, shimmering with a wealth of symbolic references, and is often a sophisticated game played with the viewer and with herself. To create her works, the artist uses many different media, such as drawing, painting, ready-made objects, sound, text, photography and video. This media diversity - combining different languages of expression - allows her to freely shape her message, both mentally and formally. The artist refers many of her installations and spatial arrangements to the search for her own identity in the world of gestures, signs and images. They are very often saturated with personal experience, memories from the past (e.g. childhood); they are, in a sense, a kind of "repression of memories". One of the most important means of artistic expression by Hanna Łuczak was and is drawing, treated autonomously and very often constituting a total figure, arranging and annexing the entire exhibition space; which is a process, as the artist herself claims, "simple and direct, happening here and now, without chemicals and without additional ceremonies." These are drawing records referring to symbolic signs, ideograms, "magic spells", intuitive creative freedom and to the layers of Memory, as Luiza Nader writes: "memory in which she looks for traces of the subject. (…) Łuczak builds the subject from point zero, starting from the oblivion that accompanies it, an object that has been lost (and which may never have existed), and the search for which sets mental processes in life-giving motion. An image emerges from her drawings and installations in which the kingdom of the Self is not the sphere of Kant's Reason, but the unconscious, the desire for sleep. However, it is a dream that also involves constantly moving memory images, a dream that leads to awakening - from the fantasy of reality.
