HANNA ŁUCZAK
11 - 29.10.2021
Jednym z najważniejszych środków wypowiedzi artystycznych Hanny Łuczak był i jest rysunek, traktowany autonomicznie i bardzo często stanowiący postać totalną, aranżującą i anektującą całą przestrzeń wystawową; będący procesem, określanym przez artystkę „prostym i bezpośrednim, spełniającym się tu i teraz, bez chemii i bez dodatkowych ceremonii”. Są to zapisy rysunkowe odnoszące się do symbolicznych znaków, ideogramów, „magicznych zaklęć”, intuicyjnej swobody kreacyjnej oraz do pokładów Pamięci, jak pisała o twórczości artystki Luiza Nader: „pamięci, w której poszukuje śladów podmiotu. (…) Łuczak buduje podmiot od punktu zero, wychodząc od towarzyszącego mu zapomnienia, obiektu, który został utracony (i którego może nigdy nie było), a którego poszukiwanie wprawia procesy psychiczne w życiodajny ruch. Z jej rysunków i instalacji wyłania się obraz, w którym królestwo Ja to nie sfera kantowskiego Rozumu, ale nieświadomość, pragnienie snu. Jest to jednak sen, w którym uczestniczą również stale przemieszczające się obrazy pamięciowe, sen prowadzący do przebudzenia - z fantazji rzeczywistości.”
